Van Shet naar paard…?

Als kind had ik het geluk een verzorgpony te hebben met mijn beste jeugdvriendin Femke. Het waren twee flinke shetlanders, Ankie en Lotte. Lotte was ‘mijn’ pony.

Wij hebben wat meegemaakt met deze twee zwarte wolletjes, we waren er dag in dag uit mee bezig, ondanks dat ze 7 kilometer fietsen verderop stonden.

Op deze jonge leeftijd groeide geld voor mij nog niet aan een boom, dus meer dan een hoofdstel konden we niet betalen. We hebben jarenlang zonder zadel op deze pony’s rondgereden. Ook langs de weg, ook sprongetjes en ook in rengalop! Hierdoor had ik een stevige zit ontwikkeld waar ik nog steeds profijt van heb.

Dat was ook voor de manege handig, ik heb vele pony’s zadelmak gemaakt, zonder dwang of hen te straffen, alleen door te belonen voor goed gedrag. Het werden allemaal fijne rijpony’s die meestal weer werden verkocht. Op deze manier ‘verdiende’ ik mijn lessen of mocht gratis mee op buitenrit.

Op de manege, gingen ze met mij praten toen ik 18 jaar werd. Ik moest over naar paarden (lees: kwpn formaat). Phoe. Ik snap sommige regels, maar ik was maar 50 kilo, dus volgens mij had ik nog prima op D of E pony’s verder gekund. Bovendien zat ik ze voor mijn gevoel niet echt in de weg. Voor mij was die overgang veel te groot..

Ik heb een paar lessen op Theska meegedaan, een groot paard die andere mensen in haar stal, naar verluidt, niet duldde. Maar ik kon haar om wat voor reden ook, wél borstelen en opzadelen zonder dat ze mij plat drukte in de betonnen stal.

Maar ondanks dat lieve vertrouwen van haar, grote paarden rijden vond ik echt veel minder leuk. Ze leken ook echt niet blij. En op de foto te zien, ik ook niet. 😂

Ze stonden zo lang op stal, vreselijk zielig. Ik heb het hele paardrijden toen 2 jaar opgegeven.

Toen ontdekte ik bij stom toeval (internet bestond nog niet) het mooiste ras ter wereld voor mij: IJslanders 

Ik belde een willekeurige manege in de buurt, omdat het ergens toch bleef kriebelen. Dat bleek een IJslanderstal te zijn. Het Peerdenspul in Havelte.

Ik weet het gesprek nog goed. Ho maar wacht even. Bestaan er grotere wollige paarden, zeg maar voor volwassenen berijdbare ‘shetjes’? EN DIE MOGEN ALTIJD ’LEGAAL’ BUITEN STAAN? Kun je rustig een paar weken, of maanden laten staan, je stapt zo weer op!? Zijn gefokt op goed karakter, ze kunnen WAT? Tölten? Nog nooit van gehoord… Dus, afspraak was snel gemaakt met meneer Werner. Daar leerde ik IJslanders kennen.

En daar was Baldur.

Ik werd weer verliefd op precies één van de weinige paarden die niet töltte, dus dat heb ik veel later pas geleerd te rijden. Maar hij was zo leuk… Mijn nieuwe favoriete ras was meteen duidelijk!! 

Toch vind ik elk paard bijzonder. Net als elk mens, heeft elk paard écht iets moois!! 💞